We startten de wandeling in het Kennedybos zelf en maakten als eerste kennis met geel nagelkruid. De wortels zijn een inheemse vervanger van kruidnagel. Het vroegere heksenkruid zorgde ervoor dat de duivel op afstand bleef. En inderdaad met het nagelkruid bij ons hebben we hem niet gezien heel de wandeling lang. š
wortel van geel nagelkruid
Op het stukje bospad waar geen loopweg aangelegd is, vonden we het geel kornoeltje terug. Deze struik heeft rode, eetbare bessen waar je perfect gelei kan van maken in combinatie met andere vruchten, bijvoorbeeld peren. Verwar hem niet met het rode kornoeltje die zwarte, giftige bessen geeft.
Verop zagen we de braamstruiken 'onze zorgen meenemen' en ook een hulp bieden bij kleine wondjes in de mond of bij lichte diarree door zijn samentrekkende werking.
bessen van het geel kornoeltje
We vervolgenden ons pad langs de tondelzwammen op de berk tot we bij de smeerwortel aankwamen. Hiermee 'smeer' je botten en kneuzingen terug aan elkaar en kan je plantengier van de bladeren maken.
Dichtbij stonden ook onze 'natuurlijke' rietjes in de vorm van echt riet, wat wijst op water en dus beter aan kinderen uitgelegd kan worden om op die plaats niet zomaar te wandelen.
bloeiende smeerwortel
Op het laatste stukje in het Kennedybos maakten we kennis met de gewone berenklauw, niet te verwarren met de reuzeberenklauw. De zaden van de gewone berenklauw smaken naar kardemon, mandarijn volgens de ene, naar zeep voor de niet-liefhebbers. We probeerden het alvast uit.
zaden van de gewone berenklauw
EĆ©nmaal uit het Kennedybos wandelden we langs het pad en ontmoeten we daar de vele meidoorns. De struik voor het hart, zowel letterlijk als figuurlijk. Als we richting de autostrade gaan, ontdekten we heel wat verschillende rozenbottels. Allemaal eetbaar, maar de ene bottel is toch makkelijker in gebruik dan de andere. De Japanse rimpelroos is een topper om confituur mee te maken, omdat hij heel wat vruchtvlees bevat. De zaden en de haartjes moet je wel verwijderen, ze irriteren gemakkelijk.
bottels van de Japanse rimpelroos
Wat verderop vonden we heel wat zwarte bessen terug die de voorloper zijn van onze pruim, de sleedoorn. Als aansterkende bes is hij vaak onderschat, maar in de winterse periode is hij voor iedereen bruikbaar, al smaakt hij na wat een nachtje vorst minder zuur.
We trekken verder richting de kinderboerderij en ontdekten ridderzuring en smalle weegbree. Ridderzuringzaden zijn een prima vuller voor kruidenkussens in combinatie met andere geurige kruiden. Smalle weegbree is een topper voor luchtwegenklachten, al dan niet met allergische oorzaak. De slijmstoffen in de smalle weegbree verdragen echter geen hoge temperaturen, dus beter koud gebruiken.
bessen van de sleedoorn
Als we het grasland introkken, ontdekten we de hondsroos. Deze rozenbottel is de meest geneeskrachtige bottel van alle rozensoorten. Een toppertje om te gebruiken in winterse drankjes.
Nog zo'n superfood vonden we in de brandnetelzaden die nu wat op hun einde lopen, maar beter meer op onze menu mogen staan. Tussendoor kwamen we nog een cichoreiwortel tegen waar onze voorouders vaak suggoraatkoffie van maakten.
Bij vrouw Holle en de vlier hielden we ook halt. De vlierbessen zijn al verdwenen, maar de vlier als symbool voor leven Ć©n dood blijft steeds aanwezig. We tonen alle respect voor haar bloesems en bessen die ons helpen bij heel wat verkoudheden en grippale klachten.
bottels van de hondsroos
Nadat we de elfenkoning gunstig stemden, ontdekten we nog een hop die zich rond enkele bomen kronkelde. Hoppebellen zijn een prima hulpmiddel in de menopauze en geven ook rust, in een kruidenkussen bijvoorbeeld.
Terug richting het Kennedybos genoten we van al onze kruiden en struiken op ons pad, de kleine kuikens Ć©n de zon die de ochtendmist verdreven had: een ideale herfstwandeling. Hopelijk zie ik je terug in de winterwandeling om meer kruiden en planten te ontdekken in de omgeving van het Kennedybos!
gedroogde hoppebellen in de hand
Heb je interesse in heel wat toepassingen van de kruiden, bekijk dan zeker en vast de padlets eens. Je vindt ze terug in vorige blogs of rechtsbovenaan op de website zelf.
En zoals beloofd hier het receptje van de sleedoornchutney die je proefde op de wandeling:
Neem 375 g sleedoorns die je ontpit. Laat 95 g rozijnen enkele uren weken in water. Bak 25 g ui in olijfolie glazig en voeg hier de sleedoorn en de rozijnen aan toe. Laat alles zacht worden op een klein vuurtje. Voeg 2,5 g verse geraspte gember, 1/4 eetlepel geplette korianderzaden, een snuifje zout, een snuifje kaneel en 25 g honing toe. Meng alles goed en doe de chutney warm in bokalen.
En wie graag sleedoornlikeur maakt, vind een recept in mijn oud filmpje:
Comments